PSİKOLOJİK DANIŞMAN, PSİKODRAMATİST, EĞİTİMCİ, YAZAR
‘Davranış esnekliği’ kavramını duymuş olmalısınız…
Ya da bu iki kelimenin bir arada kullanıldığı bir yazıyla henüz karşılaşmamışsanız da bir tahmininiz illaki vardır.
Duyduğumuzda aklımızda elbette birşeyler şekilleniyor. ‘Davranış’ ve ‘esneklik’, anlamını tahmin edebleceğimiz bir kavram. -Ancak ötesi var-
Şöyle durup bir düşünün sizde, ‘davranış esnekliği’ dediğimizde aklımıza gelen ilk şey nedir?
Uyum sağlayabilmek?
Evet…
Davranışlarımızı, bulunduğumuz ortama göre yönetebilmek…
Bir öz-şefkat masalı: kendinden BENliğine giden sevgi yolu
Bir gün gelir hiç ihtiyaç duymadığınız kadar ihtiyacını hissedersiniz sıcak bir gülümsemenin… yumuşacık bir ses tonuyla ‘iyi görünmüyorsun sen, birşey mi oldu?’ diye soran şefkat dolu bir ifadenin…
Ama öyle ya, yalnız olduğunuz düşüncesiyle ağrı ve acı içindesinizdir…
Bedeninizin herhangi bir noktasından başlayan ağrının duygularınızla bütünleşip acıya dönüştüğü gerçeklik hissi sarar varlığınızı…
İşte o günlerden biriydi…
O gün yalnız olduğu düşüncelerindeydi ama aslında kendiyle beraberdi…
Karnındaki dayanılmaz ağrı sanki bütün benliğini sarmış, bedeninin her bir noktasında hissettiriyordu kendini.
Bir sonraki medikal desteğe kadar istediği tek şey belki de birçok insan gibi şefkatti…Hiç hissetmediği kadar hissetti o gün şefkatin eksikliğini, yüreğinin en derininde. Ama yalnızdı işte, ya da yalnız olduğu düşünceleri sarmıştı…
Karnı ağrıyordu, gözyaşlarına ‘ağla’ mesajını veren ağrımıydı yoksa bu ağrıya duyguyla eşlik eden acı mı?
Önce zavallı bir şekilde uzandı yatağına, hareket ettiğinde başı da eşlik ediyordu bedenindeki ağrıya.
Zihni çook eskilerden bir arkadaşının imgeleriyle doldu birden… Şefkatini bir an bile esirgemeyen, en kötü anında bir nefes kadar yakın, dakikalar içinde yanında biten… Ama yoktu işte… Sonra sözleri çalındı kulağına, bazen anne şefkatiyle sararken bazen yine anne eleştirileriyle sarsan… Okumaya devam et “BENliğine giden sevgi yolu”
Eylem mi? Yoksa zihin süreci mi?
Son günlerde ne çok duyar olduk mindfulness kavramını… Yaşamın farklı 
alanlarında… Önce Mindfulness Temelli Stres Azaltma Programıyla karşıladık. Sevgili Zümra Atalay’ın kaleminde uygulama örnekleriyle… Bir grup insan tamamladı bile programı. Ardından Bahçeşehir Okulları ‘Mindful Okul Programı’ oluşturarak önce öğretmenleri sonra okul çağı çocuklarını tanıştırdı bu uygulamalarla… Elbette sonrasında ebeveynlerin mindful uygulamalarına geçildi. Türkiyede 35 okul velileri Mindful Okul uygulamalarıyla tanışırken uygulama şansı buldular. İş yaşamı peki? Bu parça yine değerli araştırmacı, biricik arkadaşım Zümra’nın çabaları sonucu oluştu. İşyeri performansını arttırmak için farklı sektörler uygulama örneklerini öğrendiler. Psikoterapi alanında kullanımı da elbette unutulmadı. Bu alanın duayen isminin Ayşe Meltem Budak olduğunu söylemeliyim. Derken birde gördük ki artık herkes dilimizde karşılık bulamadığını için kullanılan ‘mindfulness’ konuşur oldu.
MindfulOkul uygulamaları atölye çalışmamızla bizde Mindfulness Sempozyumundayız 💌 ilgilileri bekleriz.
Günlük yaşamımızda birçok şeyi otomatik olarak yaparız…
Neyi neden ve nasıl yaptığımızı bilmeden…
Sabah uyandığımızda örneğin,
Aynaya baktığımızda belki de 10 dakika sonra ne yapacağımızı düşünüyoruzdur… yada gördüğümüz rüyanın ne anlama geldiğini…
Yüzümüzü yıkarken suyun serinliğini fark etmeyiz.
Diş macununun tadını, örneğin, hangimiz fark ederiz?
Dalından düşen yaprağın, kopup yeni yerini bulması gibi hayat…
Toprakla bütünleşip, can vermesi gibi..
Hayatın gerçeği,
Yaprak dalındaki görevini tamamlamış belli ki ve düşmesi gerekiyor…
Tıpkı soğuk ve sıcak havanın karşılaşması, bulutun yağmur damlalarına dönüşmesi gibi..
Hayatın gerçeği…
Değiştiremeyeceğimiz şeyler var…
Önüne geçemeyeceğimiz, engelleyemeyeceğimiz olaylar…
Değiştirebileceğimiz tek şey…
Kendimiz, kendiliğimiz…
Okumaya devam et “Suskunluktan arda kalan(Mindful Günlükleri-2)”
Bugün pazar,
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar,
Ve ben ömrümde ilk defa,
Gökyüzünün benden bu kadar uzak,
Bu kadar mavi,
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,
Kımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara,
Toprak, güneş ve ben.
Ve ben artık hiçbir şeyi,
Hatta seni bile düşünmezken,
Takıldı birdenbire gözüm,
Birbiri ardınca bozkırın ufkundan sökülüp,
Ağır beyaz yelkenler gibi gelen bulutlara.
Bu anda bir hatıra:
Deniz.
Hürriyeti, ışıltısı, kokusu.
(Ran, 1938)
Neden Mindfulness?
Şimdi burada ne yapıyorsunuz?
Bir kitap ya da haber yerine neden bu yazıyı okuyorsunuz?
Mindfulness konusuna ilişkin ilginizi çeken ne?
Bu süreçten beklentiniz ne? Okumaya devam et “NEDEN MİNFULNESS ?”
ZİHNİNİZ TEKNE, NEFESİNİZ ÇAPANIZ OLSUN
Çapa nedir?
Çapa bir tekne için ne yapar?
Zihninizin denizin ortasında bir tekne olduğunu düşünün.
Eğer teknenizi suyun derinlerine çapalamazsanız, akıntının, rüzgarın ve dalgaların etkisiyle tekneniz uzaklaşır, belki de kaybolur… Uzaklarda kıyıya vurur ve dağılır.
Oysa teknenizi derinlere çapaladığınızda, tekneniz dalganın, akıntının, belki de rüzgarın etkisiyle hareketlenecek ama bulunduğu yere geri dönecektir. Okumaya devam et “ZİHNİNİZ TEKNE, NEFESİNİZ ÇAPANIZ OLSUN”
BENliğiniz içinizdeki ÇOCUĞA ne söylüyor?
Mindfulness uygulamalarının benlik saygısına etkisi
En son ne zaman kendinizi ‘işte yine yaptım, ben zaten her şeyi mahvederim’ derken buldunuz? Yada kendinizi, başkalarını eleştirmediğiniz kadar acımasızca eleştirdiniz?
Kendinizi ‘iyi’ hissetmek istersiniz, fakat ne kadar çabalasanız da kendinize ilişkin ‘kalıcı’ bir memnuniyet edinemezsiniz. Fikirlerini önemsediğiniz birinden övgüler alırsınız, bu belki bir süre iyi hissetmenizi sağlar, ancak maalesef çok uzun sürmez. Soluksuz ‘yenilginize’ geri dönersiniz. Okumaya devam et “BEN-LİK SAYGISI VE ÖZ-ŞEFKAT”